Page 93 - ปันสุข ปี 2 เล่ม 1
P. 93
โดยปกติดิฉันจะชอบชวยเหลือคนอื่นทุกเรื่องที่ชวยได ซึ่งถือเปนการแสดง
ความมีนํ้าใจตอเพื่อนรวมงาน และทําใหดิฉันมีความสุขที่ไดชวยเหลือผูอื่นไม
วาเรื่องนั้นจะเปนเรื่องเล็กนอยก็ตาม ในการทํางานยอมมีความเครียดหรือ
ความรูสึกวานาเบื่อบางเปนเรื่องธรรมดา วิธีการทําใหดิฉันหายเครียดหรือ
หายเบื่อคือ ในการใชชีวิตของดิฉันนั้น ดิฉันชอบอยูแบบงายๆ เวลาที่เงินเดือน
ออกก็ใหรางวัลกับตัวเองบาง อยางเชน ซื้อเสื้อผาหรือกินอาหารในหางสรรพสินคา
เดือนละครั้งกับเพื่อนๆ ดิฉันทําทุกอยางเพื่อไมใหตัวเองเดือดรอนและก็ไม
ทําใหคนอื่นเดือดรอนดวย
นอกจากนี้ดิฉันเปนคนชอบทําอาหารมาก และก็ทําไดอรอยมาก ดังนั้น
สรางสุขดวยตนเอง ดิฉันก็มักจะทําอาหารใหครอบครัวรับประทานเปนประจํา ซึ่งถือวาเปนอีกหนึ่ง
สิ่งที่ทําใหดิฉันมีความสุข เมื่อไดทําของอรอยๆ ใหคนที่รักไดรับประทาน ยาม
86 วางดิฉันและครอบครัวก็มักจะไปทําบุญ ถามีโอกาสจะพาครอบครัวและ
เพื่อนๆ ไปไหวพระ 9 วัด ตามสถานที่ตางๆอยูประจํา ทําใหจิตใจผองใส
อีกทั้งดิฉันยังชอบเสียงเพลง ชอบรองเพลงและเตนรํา ซึ่งหากมีงานเลี้ยง
หรือไปไหนดิฉันก็จะเปนคนที่สรางสีสันใหคนอื่นไดหัวเราะเสมอ การไดรองเพลง
เตนรําทําใหดิฉันผอนคลายและสบายใจเปนอยางมาก ดังนั้นทุกวันนี้ชีวิตของ
ดิฉันจึงเต็มไปดวยความสุข ดิฉันมีเพื่อนรวมงานที่ดี องคกรดี นอกจากนี้ยังมี
เพื่อนมากมายที่ใหความชวยเหลือปรึกษา และมีพี่นองตางวัยในที่ทํางาน
มากมาย ทําใหดิฉันมีความรูสึกผูกพันกับองคกรเปนอยางมาก ยามมีปญหา
ก็มาชวยแกไขทําใหบรรยากาศการทํางานดีและชีวิตมีความสุข
สรุปดิฉันมีชีวิตที่มีความสุขแลว และคิดวาพอแลว สุขกาย สุขใจ จะทุกข
หรือสุขอยูที่ตัวเรา สาเหตุที่ทํารายตัวเราคือจิตใจของเราเอง พอดี พองาม
พอใช ชีวิตก็ยอมดีมีความสุข
