Page 49 - ปันสุข ปี 2 เล่ม 2
P. 49
àÃÒμŒÍ§·íÒ·Ø¡Í‹ҧãËŒ´Õ
áÅÐÁÕ¤ÇÒÁÊØ¢·ÕèÊØ´
มนัส รักซื่อ 8
“กอนมีความสุขคนเราตองมีทุกขมากอน เพราะถาไมเคยมีทุกขเลยจะแยก
ไมออกวา สิ่งไหนคือสุขและสิ่งไหนคือทุกข”
ผมเปนคนๆ หนึ่งที่ตองทํางานทุกวัน มีครอบครัวภรรยาและลูกๆ ที่ตองดูแล
ชีวิตก็เหมือนคน 90% ของโลกใบนี้ ที่เปนแบบผมนั่นแสดงใหเห็นวาผมไมใชคน
รํ่ารวยเงินทอง หรือมีเวลาวางอยางพรั่งพรู แมวาวัยเด็กที่ลําบาก ตองมาใชชีวิต
ในกรุงเทพคนเดียวตั้งแตอายุ 15 ป ไมมีญาติหรือเพื่อนแมแตคนเดียว ตองสู
ฝาฟนหลายๆ อยางมา มีความทุกขที่สะสมมามากพอควร เอาเปนวา อัตรา
ความทุกข กับความสุขตอนนั้นนาจะประมาณ 90:10
ตอนนั้นที่บานอยากใหทําสวนยาง ซึ่งผมไมเห็นดวย หลังจากเรียนจบ ม.3
เลยหนีมากรุงเทพโดยขโมยเงินแมมา 1,000 บาท มาถึงกรุงเทพบอกเลยวาผม
สรางสุขดวยตนเอง มีความสุขเพียง 5 นาที กรุงเทพวุนวายมาก ตึกอาคารสูงเต็มไปหมด แถมตอน
นั้นเงินยังไมพออีกตางหาก
42 แตตอนนี้ผมมีความสุขกับชีวิตมาก อาจเปนอันดับตนๆ ของโลกก็ได
ทุกวันนี้ผมคิดวา เราจะมีพรุงนี้อีกไหม เราจะตื่นไหม ดังนั้นผมจะทําทุกอยางให
ดีที่สุด ไมใชแคดีที่สุด แตทุกอยางที่ทําตองมีความสุขมาเปนอันดับแรก
สวนกําไรเปนอันดับรอง
หัวใจสําคัญในการทํางานของผม คือ ทําทุกอยางหามสุดกู เด็ดขาด ใหเดิน
อยูในสายกลาง และสิ่งที่ทําใหมีความสุข นอกจากงานแลวสําหรับผมการมีเพื่อน
ฝูงเปนสิ่งสําคัญมาก ผมมีเพื่อนเยอะเพราะผมไมเคยตองการอะไรตอบแทนหรือ
ผลประโยชนจากเพื่อน เพื่อนที่ผมคบมีสวนชวยสรางชีวิตผมใหมีความสุขและมี
สีสันเชนกัน
การมีเพื่อนเยอะนั้น เพราะผมเปนคนมีกิจกรรมเยอะ ยามวางผมจะ
ขี่มอเตอรไซคฮารเลยไปตางจังหวัดหรือตางประเทศ ออกกําลังกายเชน ตีกอลฟ
ดํานํ้า ปนจักรยาน และยิงปน ผมคิดวาทุกกิจกรรมลวน สรรคสรางความสุขที่
8 กรรมการผูจัดการ บริษัท MIT PRECISION จํากัด
