Page 46 - ปันสุข ปี 2 เล่ม 2
P. 46
¤ÇÒÁÊØ¢
㹺ŒÒ¹ËÅѧ·ÕèÊͧ
เอกสิทธิ์ สุริยะ 7
ผมนายเอกสิทธิ์ สุริยะ ปจจุบันอายุ 28 ป ทํางานที่ บจก. เอ เอ็ม พี
เมทัล เวอคส (ประเทศไทย) ซึ่งเปนเสมือนบานหลังที่ 2 มา 4-5 ป ผมทํางาน
มาหลายที่มาก สําหรับบานหลังนี้ตั้งแตผมทํางานมาที่นี่ทํานานที่สุด และไม
คิดจะลาออก เพราะผมมีความสุขกับการทํางานในแตละวัน มีเพื่อนรวมงานที่ดี
เปนเหมือนพี่นองที่คลานตามกันมา ถึงแมจะมีบางที่เจอปญหาในงาน ความเรง
รีบ ความผิดพลาด ตางๆ นานา วิธีการแกปญหาและสรางความสุขของผมคือ
รอยยิ้มของเพื่อนรวมงาน หรือเรียกอีกอยางหนึ่งวา ทีมงาน คือความประทับใจ
ที่หาซื้อไมได เมื่อเราทํางานยอมไดคาแรงและเงินเดือนเปนสิ่งตอบแทน แตสิ่ง
เหลานี้อาจไมใชความตองการที่แทจริงจากการทํางาน แตที่ตองการมากกวาการ
ตอบแทน คือ “ความสุขในการทํางาน” 39
ดังคํากลาวที่วา “งานคือชีวิต ชีวิตคืองานชวยบันดาลสุข” ทํางานใหสนุก
เปนสุขทุกครั้งที่มาทํางาน เมื่อเรามีความสุขในการทํางานแลวจะทําใหเกิดผล ศูนยองคกรสุขภาวะ
ที่ดีตางๆตามมา ผมทํางานจัดสง ชีวิตอยูบนความเรงรีบและตองถูกตองตรง
เวลา กดดันในหลายๆดาน ไมวาอยางไรก็ตามในเวลาที่ผมรูสึกกดดันมากๆ
ผมสรางความสุขใหตัวเองโดยการฟงเพลง แลวยิ้มใหกําลังใจตัวเอง เวลา
โมโหหรือมีปญหากับเพื่อนรวมงานผมเลือกที่จะเงียบใหมากที่สุด เพื่อรักษา
มิตรภาพที่ดีระหวางกันไว ดวยความคิดที่วา ผานชั่วโมงนี้ไปก็คืออดีตแลว ซึ่ง
มันไดผล
จริงๆ ผมทํางานอยางสบายใจ และมีความสุขในการทํางานในทุกๆวัน ตื่น
เชามาไมมีวันไหนไมอยากมาทํางาน เพราะบานหลังที่สองของผมแหงนี้ มี
เพื่อนมีพี่ มีนองมีเจานายที่ดีที่มีความผูกพัน และเขาใจกัน
7 แผนกงานจัดสง (TP) บริษัท เอ เอ็ม พี เมทัลเวอคส (ประเทศไทย) จํากัด
