Page 47 - ปันสุข ปี 2 เล่ม 1
P. 47
สําคัญที่สุดคือเพื่อนรวมงาน การที่มีเพื่อนๆ พี่ๆ หรือหัวหนาที่ทํางานดี
ยอมมีชัยไปกวาครึ่งในความสุขแลว ไมวาจะเปนการชวยเหลือกัน และควรมี
มนุษยสัมพันธที่ดีตอคนอื่น เชน เจอผูหลักผูใหญก็ยกมือไหวใหเปนประจํา
ทักทายเพื่อนรวมงาน ตกเย็นสังสรรคคุยเรื่องอื่นๆบางก็ได อยาคุยแตเรื่อง
งานกันอยางเดียวเดี๋ยวจะเครียดเขาไปอีก สวนความยืดหยุนของหัวหนา (ใจดี)
ก็เปนสวนสําคัญ
จัดสรรเวลาในการทํางาน เรียงลําดับความสําคัญ อยาใหงานลนมือหรือ
หมักไวเปนดินพอกหางหมู ไมอยางนั้นจะทําใหเครียดได และงานก็จะออกมา
ไมดี นอกจากนี้ใหรางวัลตัวเองบาง เชนอยางผม ตั้งเปาจะซื้อบานใหพอแม
และซื้อรถใหตัวเอง ซึ่งแตกอนไมมีคิดวาจะมีไดเหมือนกัน แตดวยเปาหมาย
ชัดเจนทําใหมันเปนไปได ถึงแมจะเปนหนี้ธนาคาร แตผมก็ไดความสุข
รอยยิ้ม คืนกลับมา ทําใหมีความสุขและไมยอทอ และรูวาคนเราไมไดเกิดมา
เพื่อตัวเองนะ ยังมีครอบครัว และคนรอบตัวมากมาย
อยาหวังนํ้าบอหนา เพราะเราไมรูวานํ้าจะหมดไปเมื่อไหร เชนเดียวกับการ
สรางสุขดวยตนเอง ทํางาน มีรายได 1 ทาง ก็เหมือนกับบอนํ้าบอเดียวที่วามา ผมเองก็เริ่มมา
ลงทุนในหุนอยูเกือบปแลว ผานการอาน การวิเคราะหมามากมาย และผมก็
40 เลือกลงทุนในหุนกลุมที่ถนัดและเกี่ยวของกับการทํางาน คือ กลุม
อสังหาริมทรัพย ทําใหประสบความสําเร็จในการลงทุนไดไมยาก แต
ความสําเร็จนี้อยาใหรบกวนงานประจํานะ “ใหเงินชวยทํางาน อยาเอาแรง
แลกแตเงิน” มันฟงแลวดูดีจริงๆแฮะ
สุดทายการทํางานที่เปนลูกจางของเรานั้น ควรเก็บเกี่ยวกระบวนการและ
วิธีคิดตางๆ ไวใหไดมากที่สุด ผมเชื่อวาทุกคนลวนมีความฝน ที่จะเปนเจาของ
กิจการ เปดรานนั่นนี่ เปดบริษัทเล็กๆ ฯลฯ ฉะนั้นแลวบมเพาะตัวเองใหโต
ตั้งใจทํางานใหดี อยาทํางานแบบขอไปที เชื่อเถอะมันจะดีกับตัวเราในอนาคต
แนนอน
