Page 30 - ปันสุข ปี 2 เล่ม 2
P. 30
ดิฉันยอมรับเลยคะวา ณ ตอนนั้นคิดวาเราจะลาออกดีไหม เราเองก็เพิ่ง
เรียนจบมาไมนานมีประสบการณทํางานมา 1 ป ความรูความสามารถก็มี
พอควร จบจากสถาบันที่มีชื่อเสียงพอสมควร มีเกียรตินิยมอันดับ 2 การันตี
มาดวย คงไมยากที่จะหางานใหมหรอกนะ แตพอมานั่งคิดๆ ดู ทบทวน
ไตรตรองดู พยายามหาคําตอบใหกับตัวเองโดยหาขอดีจากสิ่งตางๆ ที่เกิดขึ้น
กับเราอยู ณ ตอนนั้น และแลวดิฉันก็ไดคําตอบแบบเขาขางตัวเองเพื่อใหเกิด
ความสบายใจจะไดไมเครียดดังนี้
1. ผูบริหารตองมั่นใจวาเราทําได จึงไวใจมอบหมายใหเราทํา
2. ผูบริหารใหโอกาสเราเรียนรูในสิ่งตางๆ เพื่อหวังใหเราเปนกําลังสําคัญ
ขององคกร
3. ผูบริหารเปดโอกาสใหเราแสดงความสามารถและแสดงศักยภาพใน
ตัวเราใหทุกคนไดรับทราบเพื่อวางเสนทางการเติบโตในอนาคต
ถึงแมคําตอบที่ดิฉันไดพยายามคนหานั้นจะเปนการคิดแบบเขาขางตัวเอง
ก็ตามแตมันก็ทําใหดิฉันมีความสุขมากขึ้น และพรอมที่จะลุยงานไปเต็มที่ ไม
วางานจะหนักหรือเหนื่อยแคไหนดิฉันก็จะตองทําใหดีที่สุดใหสมกับที่ไดรับ 23
โอกาสและไดรับความไววางใจ และเมื่อดิฉันไดคิดแบบนี้แลวชีวิตการทํางาน
ของดิฉันก็มีความสุขมากมาย ทํางานที่รับผิดชอบหลักก็มีความสุข ทํางานที่ ศูนยองคกรสุขภาวะ
ไดรับผิดชอบเพิ่มก็มีความสุข แถมเปนการดีเสียอีกที่เปนโอกาสทําใหดิฉันได
พบไดรวมงานกับพนักงานหลายๆ ตําแหนง ทําใหไดเกิดการเรียนรูที่เพิ่มขึ้น
ไดมีโอกาสไปอบรมศึกษาดูงานภายนอกบริษัทดวย เพราะถาลําพังทําแตงาน
ดานบัญชีตนทุนคงจะไมไดมีโอกาสไดเปดโลกทัศนที่กวางไกลเชนนี้
