Page 102 - ปันสุข ปี 2 เล่ม 2
P. 102
¤ÇÒÁÊØ¢ÊÌҧ䴌§‹ÒÂæ
¡Ñº¤¹ã¡ÅŒμÑÇ
เยาวเรศ พลหนองหลวง 22
กอนอื่นขอเลาชีวิตตัวเองเล็กๆ นอยๆ นะคะ ตอนนี้หนูอายุ 25 ป ครอบครัว
ของหนูเปนครอบครัวเล็กๆ ไมใหญมาก ครอบครัวเรามีความอบอุนมาก และ
มักจะใชเวลารวมกันหากไมไดทํางาน อยางในวันหยุดเราก็จะพาลูกๆ ไปเยี่ยม
พอกับแม ทําหมูกระทะกินกัน ซึ่งหนูมีความสุขที่สุดเวลาไดเห็นรอยยิ้มพอกับแม
ไดพูดคุยเลนกัน พอแมไดปอนขาวหลาน ทําใหรูสึกอิ่มใจเวลาเห็นทานทั้งสอง
ไดใชเวลาอยูกับลูกหลาน ซึ่งครอบครัวเปนกําลังใจสําคัญของหนูคะ
สวนอยูที่บริษัท หนูมีหัวหนางาน (คุณจารุวรรณ) หนูนับถือเหมือนแมคน 95
หนึ่งเลยก็วาได เวลามีเรื่องปญหา ก็จะปรึกษาพูดคุยกับแมคนนี้ ซึ่งทานจะ
สอนใหขอคิด ธรรมะ ดีๆ กับหนูและหนูสามารถนํามาใชในชีวิตประจําวัน ศูนยองคกรสุขภาวะ
และทําใหจิตใจสงบ พาหนูไปสัมมนาที่เกี่ยวกับธรรมะ ใหมีจิตใจสงบขึ้น ได
พาเปดหู เปดตาพบกับสังคมใหมๆ ความสุขนี้คงหาไดยาก หากไมมีแมคนนี้
ที่คอยสอนคอยมอบแตสิ่งดีๆ ใหทุกวัน และหนูคงไมมีโอกาสไดเขาถึงคติดีๆ
ที่สามารถสอนและบอกตอๆ ใหกับ เพื่อนๆ พี่ๆ นองๆ หรือลูกของเรา หนูถือ
ไดวา หนูคงเปนเด็กคนหนึ่งที่มีบุญ ที่มีผูใหญที่พรอมเปนกัลยาณมิตร ที่คอย
ปลูกฝงใหเราทําดี และมีความสุขในการดํารงชีวิต นี่เปนความสุขและความ
อุนใจในการทํางานที่หนูโชคดีที่ไดหัวหนาที่ดีมากมาคอยดูแล
22 พนักงานบริษัท สยามอุตสาหกรรมและการผลิต จํากัด
