Page 89 - ปันสุข ปี 2 เล่ม 2
P. 89
ÊÒÁŌ;ÒÊØ¢
สังวาลย ตีเมืองซาย 18
ผม นายสังวาลย ตีเมืองซาย เปนคนขับสามลออยูที่อูแหงหนึ่งยานถนน
จรัญสนิทวงศ สถานที่ใหบริการรถสามลอของผมอยูบริเวณตลาดออมนอย
ตลาดโรงพยาบาลศิริราช และตลาดใกลเคียงยานฝงธนบุรี อาชีพขับสามลอ
เปนอาชีพที่ลําบากเอาการ เพราะตองตื่นตั้งแตตี 1 เพื่อไปรับสงพอคาแมขาย
ไปตลาด กวาจะไดกลับเขาที่พักก็ปาเขาไปบายโมง รวมๆ ระยะเวลาทํางาน
ก็ประมาณ 10-11 ชม. และในวันที่อากาศรอนๆ ทั้งตองเจอกับความวุนวาย
เจอกับมลพิษ เจอรถติดหนักๆ เจอลูกคาเหวี่ยงๆ ผมก็มีอาการเครียดบางแต
ผมก็มีวิธีจัดการกับความสุข เพื่อใหตัวผมขามผานความเครียดนั้นได ซึ่งอยาก
จะขอเลาดังนี้ครับ
วิธีสรางสุขในการทํางานของผม อยางแรกคือ มีความรักและภูมิใจตอ
อาชีพของตนเอง กลาวคือ ถาเราเริ่มตนดวยฐานความคิดที่วา “รักในอาชีพ
ที่ทํา พอใจในอาชีพที่ทํา” ความเครียดที่เราพบเจอจะกลายเปนเรื่องปกติที่
เราสามารถยอมรับและทําความเขาใจกับความเครียดนั้นได เมื่อเราเขาใจ
สรางสุขดวยตนเอง สาเหตุที่ทําใหเครียด เราก็จะไมเก็บความเครียดนั้นมาคิดใหกังวลใจ ยก
อยางอื่นทําละ” ถาผมเก็บคําพูดนี้มาคิดมาก ผมก็จะเครียด แตถาผมยอมรับ
82 ตัวอยางเชน มีคนพูดกับผมวา “ขับสามลอแบบนี้เมื่อไรจะรวย ทําไมไมหางาน
และเขาใจวา อาชีพที่ผมทําเปนอาชีพที่สุจริต เปนอาชีพที่เลี้ยงดูตนเองได ผม
ก็จะเกิดความภาคภูมิใจและมีความสุขกับงานที่ผมทํา
อีกอยางหนึ่งที่สําคัญที่จะทําใหเรามีความสุขในการทํางาน คือ เราตอง
ซื่อสัตยตองานของเราดวย เพราะผมเชื่อวาความซื่อสัตยเปนเสนทางที่จะทําให
ผมพบกับความสําเร็จ ความซื่อสัตยในอาชีพขับสามลอนั้นมีหลายอยาง เชน ตอง
ขับรถดวยความปลอดภัย เพราะถาเราขับรถดวยความปลอดภัย ลูกคาก็จะเกิด
ความพึงพอใจและใชบริการเราอีกในครั้งตอไป ตองขับรถเคารพกฎหมายจราจร
ตองบริการลูกคาดวยความยิ้มแยม ตองไมคิดราคาเกินจริง เมื่อเรามีความ
ซื่อสัตยตองานที่เราทํา เราก็จะภาคภูมิใจในงานของเรา ลูกคาก็จะไดรับบริการ
ที่ดี ผลที่ไดรับคือเรามีความสุข เราไดเงินและลูกคามีความสุขไปดวย
18 คนขับสามลอรับจาง
