Page 58 - ปันสุข ปี 2 เล่ม 2
P. 58
ºŒÒ¹ÍѹáʹͺÍØ‹¹
¤×ͤÇÒÁÊØ¢¢Í§©Ñ¹
สิริประภา ลือขจร 10
ฉันเริ่มตนชีวิตในแตละวัน เหมือนคนปกติในเมืองหลวงที่ตองอยูกับ
ความเรงรีบ เริ่มตนจากการตื่นเชา อาบนํ้าแตงตัว ขับรถไปสงลูกที่โรงเรียน
แลวไปทํางาน แนนอนวาการตื่นมาเพื่อทําอาหารเชาใหลูกๆ รับประทานกอน
ไปโรงเรียนนั้น เปนไปไดยาก เพราะฉันตองแขงกับเวลา
หลังจากสงลูกไปโรงเรียนเสร็จ ฉันก็ขับรถตอเพื่อไปทํางาน ระหวางทาง
ก็มีความสุขกับการฟงเพลงอยูในรถ มองดูรถคันอื่นๆ บนทองถนน รองเพลง
คลอตามเบาๆ ในเมื่อรถติดก็หาอะไรทําใหสบายใจ คอยๆ ไปเดี๋ยวก็ถึงที่
ทํางาน พูดถึงที่ทํางานของฉัน ฉันทํางานในบริษัทเล็กๆ ธรรมดาๆ มีพนักงาน 51
อยูประมาณ 20 คน เราอยูกันแบบเพื่อนกัน เปนพี่เปนนองกัน
ถามวาชิงดีชิงเดนกันบางหรือไม ก็มีในบางครั้ง นินทากันบางพอหอมปาก ศูนยองคกรสุขภาวะ
หอมคอ ทะเลาะกันนะหรือ ก็มีเปนประปราย ไมอยางนั้นสํานักงานของฉันก็
จะเงียบเหงาไมมีอะไรใหนาตื่นเตน สิ่งแรกที่ฉันทําเมื่อถึงสํานักงานก็คือ การ
หากาแฟมาชงดื่ม กาแฟขมธรรมดาใสนํ้าตาลนิดหนอย ทานกับขนมปงหนึ่ง
กอน แคนี้ก็พออยูทองสําหรับมื้อเชาของฉัน
เมื่อรางกายมีพลังฉันก็จะลงมือทํางาน ซึ่งฉันมีความสุขกับการทํางานที่
ถนัดอยูแลว บางทีฉันก็ตองออกไปพบกับลูกคาขางนอกบาง ซึ่งการออกไป
พบปะผูคนขางนอกทําใหเปดโลกทัศนมากยิ่งขึ้น แตก็แนนอนวาการทํางาน
ของฉันก็มีเรื่องที่ทําใหฉันเครียดไดเหมือนกัน ดวยความมุงหวังที่ตั้งเปาหมาย
ซึ่งเราอยากใหงานออกมาสําเร็จ แตบางครั้งฉันก็ตองพบกับปญหาอุปสรรค
ซึ่งฉันมองวามันเปนเรื่องธรรมดาของชีวิต อุปสรรคชวยเสริมสรางประสบการณ
และเพิ่มศักยภาพของเราใหมีมากยิ่งขึ้น
10 กรรมการผูจัดการ บริษัท แอสสิสท เอนจิเนียริ่ง จํากัด
